Ниту една компанија не може да предвиди кога ќе се случи криза. Но, пред да се случи, компанијата треба да создаде ефикасна стратегија за решавање на кризата. Недоволно промислената реакција може дополнително да и наштети на компанијата. Промислениот, брз одговор, пак, може да ја минимизира штетата, а во некои случаи – и да ја зајакне компанијата.
Предностите од постоењето на план за реагирање во непредвидени ситуации се повеќе од очигледни. Но, многу компании не брзаат со неговото донесување. “Многу компании мислат: Тоа никогаш нема да ни се случи нам. На тој став често наидуваме при разговорите со нашите потенцијални клиенти. Тие се разубедуваат дури кога ќе им ги демонстрираме потенцијалните финансиски последици од губењето на нивната репутација”, истакнува Мајкл Регестер од Регестер Ларкин, консултантска фирма со седиште во Лондон.
Добриот кризен менаџмент не завршува со планот
Откако ќе биде донесен планот за справување со кризи, неопходно е тој редовно да се ажурира. Често се случува клучните менаџери, кои биле тренирани да работат заедно за време на кризата, во меѓувреме да ја напуштат компанијата. А нивните наследници не се ниту свесни за обврските што ги наследиле од своите претходници. Во таков случај, фирмата има само концепт за справување со кризата, но не и луѓе што ќе го реализираат.
Креирањето и ревидирањето на ефикасен план за однесување во кризни ситуации е многу поинакво од секојдневните работни обврски. Потребно е сериозно размислување за различни можни сценарија. Само така ќе бидете подготвени брзоу да реагирате кога ќе се случи нешто слично. Брзината е најважна.
При создавањето или редефинирањето на стратегијата за кризни ситуации, фирмата треба задолжително да ги преземе овие чекори:
Идентификувајте ги ризичните области
При изработката на план за комуницирање во кризни ситуации, прва задача е да се идентификуваат шест до дванаесет општи кризни категории. За компанија што котира на берза овие категории може да вклучуваат смрт или болест на некој од менаџерите, законски или етички проблеми, несогласувања со синдикатот или исклучително негативна сторија во медиумите. Други потенцијални причини за загриженост кај корпорациите се повреда на работниците, судски процеси со голем публицитет, отповикувања, лошо управување, стопански криминал, како и проблеми во производството и дистрибуцијата.
Фирмите не се единствените организации на кои им е потребен план за кризни ситуации. Универзитетите, непрофитните организации и владините агенции се исто толку ранливи.
Одредете ја клучната публика
Голем број компании прават грешка кога мислат дека медиумите се првите на кои треба да им се обратат кога ќе настане криза. Медиумите не се аудиториум, туку само канал преку кој може да се стигне до публиката. Во 80%-85% од случаите, вработените се најважната публика. Тие се срцето на бизнисот и клучни за опстанокот на фирмата. Вработените се тие што контактираат со клиентите и трговците, како и со своите семејства и пријатели. Затоа, тие се најдоброто “средство” да допрете до јавноста.
Ако вработените не се информирани за тоа што се случува, не само што ќе се чувствуваат оттуѓено, туку и ќе се сомневаат дали компанијата ќе ја преживее кризата.
Единствен начин да се спречи ова е да постои континуиран проток на информации до вработените. Тоа не значи само да се стави кратко известување на огласната табла или веб-страницата на компанијата. На вработените треба директно да им се каже што е проблемот и да им се сугерира како да одговараат на прашањата во врска со кризата.
Преземено од: Неделен магазин Капитал
Остави коментар