Нови лица. Нови искуства. И „не“ ми е јасно зошто за нив сите убаво зборуваат!!

Обраќање од авторот:

Еве за да не биде дека сум некултурен би сакал на самиот почеток да им се заблагодарам на сите оние кои ја прочитаа претходната т.е. првата моја статија објавена на www.statija.mk, а посебно на сите оние кои за истата искоментираа позитивно и негативно на било кој од медиумите каде што се најде статијата.

Дел од коментарите кои јас лично ги добив беа и дека сум бил дури и престрог, убава е статијата ама малку си строг? Велам строг сум и нешто е преувеличено или само сум строг? Одговорот беше, сè е тоа така како што си пишал, сè е тоа точно, ама малку строго е кажано. Велам кога ги карате сопствените деца дома каков Ви е тонот? Дали насмеани ги карате или сте строги? И дали на крај на ден кога ги карате имате лоша намера или сте комплетно добронамерни?

Така е јас сум родител само на сопственото дете, и немам право да карам никого и затоа и никого не искарав во мојата статија но сепак сакав да им укажам на некои работи на оние кои што се пронајдоа во истата. Јас најискрено се извинувам ако некој се почувствува непријатно читајќи ја статијата и ако во истата се пронашол, но се надевам дека тоа чувство ќе предизвика конструктивно размислување за постапките понатаму. Статијата беше мноооооогу добронамерна!

Ајде сега да го свртиме листот и да ја видиме онаа другата страна од нашето опкружување.

Page brake

New page

Ете така. Нова страна. Нови лица. Нови искуства.

Не е се така црно околу нас, ќе говориме за истата тема гледана од другата страна. Ќе говориме за менаџерите кои го прават она спротивното од оние од претходната статија и секако за вработените кои имаат самоиницијатива и таа самоиницијатива е со драго срце прифатена од нивните менаџери и секако конструктивно обврзана и искористена.

Да, има такви менаџери и такви вработени и замислете, воопшто не се чудат зошто од ден на ден нивните бизниси се сè подобри и подобри, зошто од ден на ден на нивните веб страни стигаат сè повеќе и повеќе апликации за работа и зошто од ден на ден нивните вработени се сè позадоволни и позадоволни.

Колку ли само тие менаџери трошат време на своите вработени? Па работат ли тие нешто освен што се грижат за своите вработени?
Еве го одговорот: работат многу и секако многу се грижат за задоволството на своите вработени!

Моето досегашно искуство вели вака.
Јас лично сум имал опкружување од менаџер кој што за секој успех на било кој од своите вработени превземал некаква акција. Пр. Транспарентна пофалба за која била кажана причината и достигнувањето, организација на деловен неформален колегијален ручек поради достигнувања на тимот, отворање шише виски на крај на работно време како пофалба за одреден вработен за некое негово достигнување, промовирање на својот успешен тим на разни настани, и неформални дружби за без причина онака поттикнати од добрата воља на менаџерот се разбира со позадинска намера за добро расположение во тимот итн итн. Да има и такви менаџери, јас лично ги познавам дел од нив а за многумина од нив сум слушнал.

Во моето скоро 4 годишно опкружување во светот на неформалното бизнис образование среќавам одлични менаџери од чии што примери многу може да се научи и не ми е срам да кажам дека она што го научив од многумина од нив вреди многу повеќе од сите пари кои досега сум ги заработил. Зошто? Затоа што таквите менаџери континуирано ми го зголемуваат капиталот на знаење, капиталот на способности како и финансиите се разбира.

Како функционираат успешните менаџери? Неколку од примерите кои би сакал да ги споменам и на кои сум посебно горд се примери на менаџери кои континуирано имаат раст во својата компанија, имаат континуиран раст во бројот на вработени (внимавајте, имаат раст во бројот на вработени, а не раст во динамиката на менување на вработените. Има огромна разлика од едно до друго!), имаат континуиран раст на задоволството на своите вработени и секако на крај на ден она што најмногу треба да го има, имаат континуиран раст во зголемувањето на задоволството на своите клиенти. Еден од примерите е дека сопственикот на една мала компанија од пред отприлика три години почна да вложува во себе, почна да посетува обуки за менаџери, почна истите да ги применува и се тоа се случуваше кога неговата компанија имаше само четиринаесет вработени и кога не знаеја што да прават со себе. Денес истиот тој менаџер ја има истата таа компанија но сега со над четириесет вработени, има круг на менаџери околу себе кои континуирано се обучуваат, има раст на компанијата во уделот на работни активности на македонскиот ни пазар и секако компанија која е основана во овој истиот период од три години која делува на пазарот на Косово и Албанија. Истиот тој менаџер денес прераскажува со гордост за практичноста на менаџерските обуки, истиот тој менаџер денес е посакуван како член на неколку управни одбори на успешни компании и стручни здруженија и истиот тој менаџер и ден денес се труди да се надградува себе и секако своите вработени. Е да, има и такви.
Фактот кој радува е дека и покрај тоа што доцниме со неколку години после светот сепак свесноста за потребата од континуирана едукација на човечките ресурси во компаниите кај нас има убав пораст во однос на изминатите неколку години. Еве една работа која со гордост ја споменувам кога говорам за тоа како се одвиваат работите околу неформалната бизнис едукација во Македонија. До пред отприлика две и пол години сè уште се формираа групи за обука со тоа што се прибираа по еден, двајца или максимум тројца вработени од една компанија за да собереме група од 12 (дванаесет) учесници и да се одржи обука за продажба. И замислете каква била обуката? Обука за продажба која е комплетно општа затоа што сите учесници на обуката се од различни компании и различни бизниси.

Денес таквата ситуација ја нема, денес имаме ситуација кога се јавуваат менаџерите и велат: Ние сме 8 вработени во компанијата, ние сме 30 вработени, јас имам оддел за продажба од 17 одлични продажни лица и сакаме да се креира обука за сите нас која што обука ќе биде на тема продажба, на тема комуникациски вештини или која и да е друга тема и ќе обработува ситуации и проблематика со која ние лично се занимаваме. Wow, каков напредок е тоа? Одлично! На наше огромно задоволство се креира програма која е комплетно прилагодена и која нуди конкретни бенефити за секој поединец на обуката, за менаџерот лично и за компанијата. И да не заборавиме, креира бенефит и за клиентите на конкретната компанија.
Еве да се навратам на позитивните ситуации кога говориме за менаџери! Би сакал да споделам уште едно искуство кое си дозволив да го проверам бидејќи имав можност за истото т.е. лично се познавам со менаџерот кој беше „оговаран“ дека неговиот оддел функционирал како часовник и дека сите вработени кај него биле презадоволни од комплетниот третман. Како да не проверам? Морав! Бев импресиониран од гласините и бев „принуден“ да проверам што од сето она што го слушнав е вистина!

Прво се прашував што е тоа што ги прави задоволни вработените во одделот финансии? Замислете, оддел за финансии! И тоа оддел за финансии во еден од мобилните оператори. Си велам тие гарант имаат работа преку глава.

Слушам од едно место муабет дека сите биле среќни, дека си го почитувале менаџерот, дека менаџерот нив ги почитувал, дека немале заостанати обврски на работа, дека не ја носеле работата дома и дека и покрај тоа што имаат толку многу работа секогаш имале време за шеги со колегите, секогаш имале време за дружба итн итн. Велам не е можно ова, и не е можно да се случува во Македонија. Ај ќе препрашам. Ајде велам сега друг извор за информации ќе искористам. Не можам да поверувам! Истиот муабет и згора на тоа менаџерот организирал за своите вработени барем еднаш месечно дружба со колегите и таа дружба секогаш завршувала продуктивно и не само тоа, до кога и да се „заглават“ со дружбата другиот ден на работа сите се свежи и насмеани и расположени за работа.

Нееееееее. Не е можно.

Си велам, што ќе си трошам муабет ќе му идам на човеков и ќе видам дали е така, а и ќе го распрашам за рецепт! Така и сторив! Му се јавив на пријателот, му отидов во канцеларија и си седнавме на кафенце и на муабет.

Супер канцеларииче, не многу големо а сепак скоцкано, да не речам финансиско канцеларииче! Спроти него стакло и сите вработени од неговиот оддел во една поголема канцеларија. Гледам си работат луѓето, па се смеат, па пак си работат, па стануваат да размрдаат нозе, па пак си работат и му викам на пријателов: вака и вака работава. Како успеваш да го постигнеш тоа?

Вели вака, јас работам во финансии откако почнав да работам, и нормално почнав да работам од најниско ниво за да сега стигнам до овде. Бидејќи сум отсекогаш во финансии знам и што се работи и колку се работи и на крај на ден знам колку еден вработен може да сработи во обем на работа и тоа што ќе го сработи да биде со одличен квалитет и добра концентрација. Секое форсирање за повеќе најчесто резултира со грешка која некогаш знае да „тежи“ многу. И тука си правиш математија и си викаш, сакаш да биде сработено оптимално колку што треба да биде сработено и тоа да биде цакум пакум или сакаш да сработат повеќе од возможното и после да изгубиш 10 пати повеќе време за исправање на настанатата грешка? Многу е едноставноа математиката, нека биде сработено колку што е возможно и тоа нека биде скоцкано како што треба.

И да не должам, еве ги неколкуте работи во кратки црти кои сметам дека треба да бидат почетна, појдовна точка за секој менаџер.

1. На вработените им се даваат толку обврски колку сто можат да сработат и тоа да биде најдобро сработено.
2. Никогаш во пет до дванаесет не им се даваат обврски.
3. Секогаш кога имаат потреба имаат право да дојдат кај мене.
4. Секогаш се дружиме сите заедно, одделот е како еден човек, тоа придонесува да секој од секого може да побара совет или помош без да се почувствува несигурен дали ќе му биде замерено за било што.
5. Јас како менаџер стојам позади сите вработени.
6. Цела одговорност за сè што е сработено ја сносам јас, а сите пофалби за сè што е сработено ги добиваат моите вработени.
7. Јас немам проблем да моите вработени прават што сакаат во текот на работниот ден, имам проблем да не бидат извршени работните обврски предвидени за тој ден а до сега такво нешто не ми се случило. Сè што е распоредено за денес е скоцкано најдоцна до крај на работно време.
8. И најважно од сè, тоа што јас ги имам моите вработени насмеани ми значи повеќе од било што друго. Јас до сега сум бил многу пати отсутен од работа поради службени патувања, поради приватни патувања итн но никогаш не се случило да било што од работата заостане а тоа е заслуга само на моите вработени!
9. Итн итн!

Епа секоја чест пријателе! Посакувам да има менаџери како тебе на секој чекор и искрено се надевам дека во твојот правец ќе се упатат многумина! Не за друго, нема да ти биде интересно да бидеш најдобар без конкуренција!

Е па драги мои, има и во наша близина менаџери кои вредат да бидат споменати само ние веројатно имаме проблем да си го признаеме тоа. И да се навратам на еден дел од претходната статија, цитирам: Но, секако многу е поголем предизвик да купите BMW како сопственикот на конкурентската компанија отколку да имате задоволни вработени како во конкурентската компанија! Ајде да се обидеме да го бркаме задоволството на вработените од конкурентската фирма и истотот да го достигнеме кај нас, во нашата фирма, во нашиот оддел, наместо да го бркаме BMW-то на газдата од истата таа конкурентска фирма, верувајте ако во компанијата работите ви се скоцкани BMW-то само ќе дојде а така е уште послатко!